Τα τρωκτικά είναι μικρόσωμα θηλαστικά, τα οποία διαθέτουν ένα ζεύγος κοπτήρων στο μπροστινό μέρος των σαγονιών τους. Οι κοπτήρες αυτοί αναπτύσσονται ασταμάτητα, αλλά και φθείρονται συνεχώς. Αν η φθορά σταματήσει, οι κοπτήρες θα βγουν από το στόμα, θα τρυπήσουν τον ουρανίσκο και θα τραυματίσουν το πρόσωπο του ζώου. Για να φθείρονται τα δόντια όσο πρέπει, τα τρωκτικά ροκανίζουν συνέχεια όχι μόνο την τροφή τους, αλλά και όλες τις ζωικές, φυτικές και ανόργανες ύλες. Η καταπολέμηση αυτών των θηλαστικών ή αλλιώς μυοκτονία, θεωρείται αναγκαία, διότι εκτός  του ότι είναι φορείς αρκετών παθογόνων μικροοργανισμών, προκαλούν και φθορές σε αντικείμενα και σε αποθηκευμένα προϊόντα. Επίσης να μεταφέρουν ψύλλους, ακάρεα, τσιμπούρια και ψείρες στο σπίτι σας.

Τα συνηθέστερα είδη που συναντάμε στη χώρα μας είναι:

• Οικιακός ποντικός (Μus musculus): έχει σώμα μήκους 7 έως 11 εκατοστά και ουρά 4 έως 10 εκατοστά. Το τρίχωμά του ποικίλλει σε χρωματισμό από σκοτεινό γκρι έως υπόξανθο. Έχει μύτη πλατιά, και μυτερή στην άκρη, αυτιά μετρίου μεγέθους και ουρά χωρίς δακτυλιοειδή λέπια. Μπορούν να πηδήξουν μέχρι 30 εκατοστά ύψος και μπορούν να αναρριχηθούν κάθετα επιφάνειες χωρίς να είναι ιδιαίτερα αδρές. Κάνει 7 με 8 γέννες το έτος και σε κάθε γέννα κάνει 4 με 16 μικρά.
• Μαύρος αρουραίος (Rattus rattus): ονομάζονται και αρουραίοι της οροφής ή αρουραίοι των πλοίων. Συναντώνται συνήθως σε αποθήκες, υπονόμους και σε λιμάνια. Το σώμα του έχει μήκος από 13,5 εκατοστά έως 20 και η ουρά του από 14 έως 23. Ο χρωματισμός του ποικίλει από σταχτί ανοικτό έως σκούρο. Έχει μυτερή μύτη, μακριά αυτιά και ουρά μακρύτερη του σώματός του, η οποία φέρει πολυάριθμα δακτυλιοειδή λέπια. Το είδος αυτό προκαλεί τις μεγαλύτερες ζημίες σε δενδρώδεις καλλιέργειες στην Ελλάδα. Κάνει 3 με 6 γέννες το έτος και σε κάθε γέννα κάνει 5 με 10 μικρά.
• Ποντικός ο Νορβηγικός (Rattus norvegicus): είναι το πιο μεγαλόσωμο από τα δυο προηγούμενα είδη. Έχει σώμα μήκους από 18 έως 25 εκατοστά και ουρά 15 έως 22 εκατοστά. Το τρίχωμά του έχει χρώμα γκρι με σκουρότερες κηλίδες. Η μύτη του είναι στρογγυλεμένη και η ουρά του είναι μικρότερη του σώματος με πολλούς δακτυλίους. Συνήθως ζει στο έδαφος και σε λαγούμια αλλά αναρριχάται μερικές φορές. Το μόνο είδος που απαντάται σε υπονόμους στην Ελλάδα. Κάνει 3 με 6 γέννες το έτος και σε κάθε γέννα κάνει 7 με 8 μικρά.

 

ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ

Για τον έλεγχο του πληθυσμού των τρωκτικών εφαρμόζονται οι παρακάτω μέθοδοι:

• Δολωματικοί σταθμοί: η μοναδική ασφαλής λύση για τον έλεγχο των τρωκτικών στους εξωτερικούς χώρους είναι οι δολωματικοί σταθμοί. Μέσα στους δολωματικούς σταθμούς, οι οποίοι μπορούν να ανοιχτούν μόνο με το ειδικό κλειδί ασφαλείας, γίνεται τοποθέτηση τοξικού δολώματος (ποντικοφαρμάκου). Οι σταθμοί είναι φτιαγμένοι από σκληρό πλαστικό και είναι σχεδιασμένοι για την προστασία του δολώματος από τις καιρικές συνθήκες, τη σκόνη, την υγρασία και τον ήλιο. Η διάμετρος του σημείου εισόδου των δολωματικών σταθμών είναι τόση, ώστε μόνο τα τρωκτικά να μπορούν να φτάσουν στο δόλωμα, καθιστώντας τους ασφαλείς για τα παιδιά και τα ζώα. Τα ποντικοφάρμακα δεν έχουν άμεση δράση και τα τρωκτικά πεθαίνουν 3 με 10 ημέρες μετά, μουμιοποιούνται χωρίς να αφήνουν δυσάρεστες οσμές.
• Μηχανικές μέθοδοι σύλληψης: υπάρχουν παγίδες που εγκλωβίζουν ή παγιδεύουν τα τρωκτικά ζωντανά και κάποιες άλλες άμεσης θανάτωσης. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι γίνεται αντιληπτή από άλλα τρωκτικά, που υπάρχουν στο χώρο. Έτσι, αν πιαστεί ένα τρωκτικό δεν θα ξαναπιαστεί άλλο για αρκετό χρονικό διάστημα.